Dag 5 - richting Yellowstone

Na een even korte nacht stonden we vannacht weer om 6.30 uur naast ons bed. Na het snelle ontbijt pakten we onze spullen in, vulden we de inmiddels aangekochte koelbox met ijs en drinken, laadden we de auto in en vertrokken. Tijd om richting Yellowstone te rijden, maar niet in een keer. Eerst moesten we bijna 800 km rijden naar Pinedale, voor een overnachting. Dit zou een rit door de prairie worden, dus het was zaak dat er voldoende benzine in de tank zat. Daarom maakten we een stop in Estes Park, bij de Shell. Het was echter een self serve pomp, en vaak pakken die geen buitenlandse creditcards. Bij het derde pompstation was het eindelijk raak en rende Wilma naar binnen om te zeggen dat we wilden vullen tot de tank vol zat. Dat kon echter niet, je kon voor maximaal 60 dollar tanken, in het geval van onze Monstertruck een half tankje. Wilma moest dus nog een tweede keer naar binnen rennen om nog eens voor 30 dollar te laten bijtanken. Ik weet wat de lezer denkt: we weten dat wiskunde nooit je sterkste punt was, maar dit?! Ja, maar daar heb ik je mooi tuk, want de tank zat nog voor een kwart vol. Ha!

Maar goed, het was gelukt, de tank zat vol, en de reis kon beginnen. We zaten echter al snel achter een slome bus met caravan maar toen die eenmaal aan de kant was gegaan kon de reis echt beginnen. We reden door prachtig landschap, maar al snel werden we weer opgehouden door een bordje "Road closed." Sebas zat meteen te godverren en nam snel de afslag naar rechts. Ik stelde snel een alternatieve route in die Sebas niet wilde volgen omdat het ons op hetzelfde punt zou brengen als vlak daarvoor, zei hij. Pas vlak voorbij de afslag besloot hij, op mijn commando, toch die weg in te rijden, met als gevolg dat we de halve auto door werden geslingerd. We zaten op de goede weg en konden eindelijk echt aan de reis beginnen. Totdat Wilma moest plassen. Gelukkig had ze het ruim van tevoren aangegeven en kon er gestopt worden bij een tankstation. Ik zag de bui al hangen en ging wijs mee naar het toilet, opdat ik niet de woede van Sebas op de hals zou halen als ik vlak daarna naar het toilet moest. We stapten terug de auto in en de reis kon eindelijk beginnen. Inmiddels was Sebas helemaal gek geworden en schreeuwde hij dat ik moest kijken waar we waren en hoe we moesten rijden. Ik probeerde het maar kwam er gewoonweg niet uit. Hij wilde dat ik hem al rijdend de kaart zou laten lezen, zodat hij kon zien of de aangegeven afslag de juiste was. Ik keek wel uit en maande hem tot stoppen. Een simpele hercalculatie van de route in de TomTom bracht alle stress tot een einde, en de reis kon eindelijk beginnen. Maar na een aantal kilometer kwamen we wegwerkzaamheden tegen en de kutten en godverdommes waren niet te stoppen bij Sebas. Gelukkig bleek er niet zoveel aan de hand, behalve wat langzaamrijdend verkeer. Toen we daar eenmaal voorbij waren kon de reis dan eindelijk echt beginnen.

En nu echt. Kilometer na kilometer werd afgelegd tot we aankwamen bij Laramie, een klein stadje in Wyoming. Hier hielden we een welverdiende tussenstop, dronken koffie en bestelden meteen broodjes voor onderweg. Bij de kassa van de Subway raakte ik aan de praat met een jongen die vroeg waar we vandaan kwamen. Ik zei dat we uit Nederland kwamen, waarop hij vroeg uit welk deel. Ik was stomverbaasd, weer iemand die het kende! En deze wist ook nog dat het geen deel van Duitsland was. Ik vertelde dat we van vlakbij Amsterdam kwamen, en hij vertelde dat zijn beide ouders in Nederland waren geboren en opgegroeid, maar dat zijn grootouders een zuivelfabriek in Wyoming hebben die te groot was voor in Nederland. Zijn andere familieleden wonen nog wel in Nederland, en hij ging er ongeveer 1 keer in de 2 jaar heen. Toen was het tijd voor ons beide om verder te gaan, en wij reden verder richting Pinedale. Na 2 uur rijden begon de honger toe te slaan en besloten we op een rustplaats langs de weg de broodjes op te eten. Na de lunch- en plaspauze reden we weer verder, en was het landschap inmiddels zo saai geworden dat ik in slaap viel. Toen ik weer bijkwam hoefden we nog maar 2,5 uur te rijden. We liepen echter snel in op deze tijd, omdat de TomTom niet overal de maximumsnelheid kent. Gelukkig kwamen we eerder aan dan wat de TomTom aangaf en konden we weer naar de wc. Na wat rusten van al dat zitten besloten we naar een restaurant / brouwerij in de buurt te lopen, en daar op het dakterras wat te eten. Nadat we beneden bij de ingang hadden geïnformeerd naar een plek boven werd ons verteld dat we zelf een plaatsje mochten uitzoeken. Hierop draaiden we ons om, maar opeens was er een drietal voor ons dat de trap op stormde en de enige vrije tafel inpikte. Er kwam vrij snel nog een tafel vrij, precies naast hun. Maar we hebben heerlijk gegeten en gedronken. Vervolgens liepen we naar een outdoorwinkel waar we direct weer werden aangesproken met de vraag waar we vandaan kwamen. Ditmaal was er zelfs een vrouw die in Nederland op vakantie was geweest. Altijd leuk om te horen.

Ondertussen was iedereen behalve Barbara op zoek naar wandelschoenen voor Barbara, omdat ze wat last had gehad tijdens de hike van de vorige dag. Iedereen kwam met ideeën en schoenen aanwandelen, ondanks meerdere herhalingen van Barbara zelf dat ze helemaal geen andere wandelschoenen wilde, omdat ze ze toch alleen voor deze vakantie ging gebruiken en ook nog sportschoenen had als alternatief. Op een gegeven moment werd de druk zo hoog dat ze een schoen uit Sebas z'n handen rukte, deze aantrok en zonder de veters los te maken weer uittrok. Veel te groot. Dit was gelukkig voor haar meteen het einde van de pogingen om haar schoenen aan te smeren en we liepen de winkel uit. Sebas en ik hadden wel weer genoeg gelopen voor die dag en gingen terug naar het hotel om nog een duik in het zwembad te nemen. Het drietal liep nog even de hoofdstraat af en kwam daarna ook nog dobberen. Na een paar baantjes en een kokend hete jacuzzi waren we er wel weer klaar mee en gingen we terug naar de kamers om te douchen en te slapen. Morgen rijden we door Grand Teton naar Yellowstone en hopen we eindelijk beren te zien - een nieuwsbericht over hoge berenactiviteit in Grand Teton biedt een goed vooruitzicht. See ya!